Księga bezimiennej akuszerki Meg Elison

"Zasnęłam, kiedy świat umierał>>> obudziłam się, kiedy świat już umarł."

Kurczę, ależ to mi się podobało! Serio! To lepsze niż Opowieści podręcznej, choć  inne, mimo pozornego podobieństwa.

Bezimienna kobieta wyrusza w swoją podróż, a ja się nią zachwyciłam.

Kobieca powieść drogi. 

Rewelacyjny klimat, trochę jak z Obrońcy X, trochę jak z Trylogii Przejścia, trochę Mad Maxa.

Skrócik.

Nasza bohaterka budzi się w szpitalu po chorobie, po to tylko, aby zdać sobie sprawę, że w pobliżu nie ma ludzi. 

Nigdzie nie ma ludzi.

Cały szpital jest pusty.

Całe miasto jest puste.

Zostały tylko martwe ciała i wspomnienia szerzącej się zarazy. Tajemniczej i śmiertelnej. Atakującej układ immunologiczny człowieka.

Zarazy, która zmiotła z powierzchni ziemi 98% populacji mężczyzn i 99% populacji kobiet. W większości umierały kobiety, niemowlęta rodziły się martwe.

"Mamy stuprocentową śmiertelność dzieci podczas porodu i niemal równie wyskoką śmiertelność matek."

Dzieci zniknęły, a kobiety stały się bardzo poszukiwanym towarem. Te, które przeżyły, są gwałcona, sprzedawane za leki i jedzenie, traktowane jak psy, trzymane na łańcuchach. 

Ale nie wszystkie.

Nasza bohaterka, aby przetrwać, zaczyna udawać mężczyznę, ponieważ tylko w ten sposób może przetrwać i kontynuować misję, jakiej się podjęła: ratowania tych kobiet, które jeszcze żyły, poprzez antykoncepcję i doraźną pomoc, bo każdy poród kończył się śmiercią dziecka, a często i samej matki.

"Czy na tym polega teraz moja misja? Anioł antykoncepcji, robiący wszystko, żeby powstrzymaćzastępy martwych dzieci, nim się to choćby zacznie? [...]Mogę coś ułatwić. Nie mogę niczego naprawić. Nikt nie może."

Przerażająca wizja prawie pustego świata:

"Kiedy zabrakło już ludzi, żeby pilnować oświetlenia, miasta ogarnął mrok. Kiedy umilkły syreny, zniknęły reguły. "

Atmosfera jest mroczna, ciężka i przytłaczająca. Stałe poczucie zagrożenia i niepewności, stuprocentowe skupienie na każdym kroku, a moje na każdej stronie.

"To, co się rodzi, to świat. Nowy, brzydki świat."

Świetna, świetna narracja wciągająca już od pierwszych zdań. Forma pamiętnika (19 pamiętników, z jakich składa się Księga) połączona z teraźniejszą akcją potęguje doznania, te przyjemne i te straszne.

POLECAM BARDZO, kolejne nieoczekiwane rewelacyjne zaskoczenie!

MOJA OCENA: 8/10

PRZECZYTAJ FRAGMENT!

TU

***

„Opowieść podręcznej” w świecie postapo.

Laureatka Nagrody im. Philipa K. Dicka w kategorii science fiction i Książka Roku według „Publishers Weekly”.

Kiedy zasypiała, świat był skazany na zagładę. Gdy się obudziła, był już martwy. Przetrwanie apokalipsy to jednak dopiero początek.

Na skutek tajemniczej gorączki na całym świecie umiera bardzo wielu mężczyzn oraz niemal wszystkie kobiety i dzieci. Ciąża i poród oznaczają wyrok śmierci – zarówno dla matki, jak i dla dziecka. Samotna położna brnie przez cmentarzysko, jakim stał się świat, usiłując znaleźć dla siebie miejsce w nowej, groźnej rzeczywistości. Filary cywilizacji runęły, została tylko brutalna siła i ci, którzy ją mają.

Pozostałe przy życiu kobiety są prześladowane przez bandy mężczyzn, którzy je chwytają, trzymają w łańcuchach, używają ich i nimi handlują. Żeby zachować wolność, położna przebiera się za mężczyznę i unika ludzi. Wkrótce odkrywa jednak, że jej zadanie nie ogranicza się do chronienia smutnej namiastki własnej niezależności.

Jeśli ludzkość ma się odrodzić, będzie potrzebowała akuszerki.

Cykl: Droga donikąd, The Road to Nowhere (tom 1)

AUTOR