Obserwatorzy A.M. Shine

"Te sworzenia są nikczemne. Bawią się ludźmi. I wygląda na to, że sprawia im to frajdę."

Szczerze?

Beznadziejny początek. B E Z N A D Z I E J N Y. 

A szkoda, bo dobry początek to zazwyczaj sukces całej powieści. 

Zazwyczaj.

Całe szczęście tu tak nie było. Po mega nijakim wstępie, kompletnie niekompatybilnym z moją percepcją (gdzie ze strony na stronę obiecywałam sobie to przekartkować...), nagle okazało się, że zaczyna tak naprawdę coś się dziać- i to nie tylko w akcji.

A jak się zaczęło-gdzieś tak mniej więcej od prawie połowy, tak już potem było całkiem nieźle, na tyle, że na bank pomysł tej powieści zostanie mi w głowie.

Warto więc zacisnąć zęby na początku.

Lubię takie twisty. Bardzo nawet, a były tam takie dwa bardzo smaczne i bardzo creepy,  które wywołują od razu ciareczki, a nawet lekki szoczek. Atmosfera odrealnienia, która okazuje sę nieprzekraczalna. Zaufanie, które okazuje się oszustwem. Rzeczywistość, która zostaje naruszona. 

Czad.

Bardzo mało jest powieści w takich klimatach, dlatego warto docenić każdą. I w stosunku do tych,które czytałam do tej pory (Odmieniec, Skradzione dziecko), Obserwatorzy klasują się dość wysoko.

Gdyby jeśli narracja była bardziej przystępna, byłoby naprawdę super! 

Rewelacyjna postać Madeline!

Pomysł 10/10. Przekaz duuużo niżej.

Ekranizacji nie oglądałam, bo na Maxie obraz jest tak ciemny, że nie widziałam, na co patrzę... Nadrobię.

Edit. Nadrobiłam i stwierdzam, że film można oglądać tylko po przeczytaniu książki, wtedy ma mega swój urok i zarąbiasty soundtrack.

MOJA OCENA: 7/10

PRZECZYTAJ FRAGMENT!

TU

***

Powieść została zekranizowana z Dakotą Fanning w roli głównej i m. Night Shyamalanem jako producentem.

Koszmar dopiero się zaczyna...

Ten las nie widnieje na żadnej mapie, a każdy samochód psuje się na linii drzew. Również w przypadku Miny.

Kobieta pozostawiona sama sobie, zostaje zmuszona do wejścia w ciemny las, tylko po to, aby natrafić na krzyczącą do niej kobietę. Muszą uciekać i ukryć się w betonowym bunkrze.

Gdy tylko drzwi zostają zamknięte, coś atakuje budynek. Krzyki z lasu brzmią nieludzko...

Mina odkrywa, że jedna ze ścian została zastąpiona szybą, która nocą zamienia się w weneckie lustro. Ona nie może zobaczyć obserwatorów, ale oni widzą ją.

Zasady przetrwania są proste, a jedną z nich jest to, że kiedy po zmroku zapala się automatyczne światło, wszyscy muszą pozostać w jego kręgu. To, co wyłania się z lasu, lubi obserwować uwięzionych ludzi, a straszne rzeczy dzieją się każdemu, kto nie dotrze do bunkra na czas.

Przerażona i uwięziona wśród obcych Mina desperacko poszukuje odpowiedzi. Kto lub co znajduje się po drugiej stronie szyby i dlaczego przetrzymuje ludzi, obserwując każdy ich ruch?