Mur duchów Sarah Moss
lipca 23, 2020
8/10
,
dramat
,
eksperyment
,
psychopata
,
rodzina
"To prawdziwa sztuka, zatrzymać ją w miejscu i czasie, na granicy ziemi i wody, między życiem a śmiercią, kiedy nie może już wrócić do świata żywych, ale jeszcze przez chwilę nie jest całkiem martwa."
Pierwszym, co urzeka, jest narracja. Niełatwa, ale jakoś tak czaruje swym mrokiem i surowością.
A potem zaczyna się opowieść z serii, która wywołuje u mnie zawsze wściekłość.
Tata - psychopata.
Kolejny.
I zawsze zastanawiam się, do jakiego punktu w swojej psychice trzeba dobrnąć, żeby uwolnić się z koszmaru.
Lektura dla miłośników klimatów Córki króla moczarów, Mojej najdroższej, Gdzie śpiewają raki, Żywicy, Prawdziwego życia, Za kratami.
Skrócik z emocjonalnymi komentarzami.
Pieprznięty pseudo tatuś zabiera na "wakacje" swoją żonę (zombie) i nastoletnią córkę (która ma jeszcze dużo ikry w sobie, aby czasami mu się postawić, co nigdy nie kończy się dla niej dobrze).
Ale nie są to wakacje w Grecji.
Jest to obóz archeologiczny (pseudo też, moim zdaniem), który ma na celu udowodnienie - nie wiem komu i po co - że można żyć bez cywilizacji, tak, jak kiedyś mieszkańcy bagien. Uczestniczy w tym "eksperymencie" tajemniczy (choć przynajmniej uśmiechnięty i stwarzający pozory normalności - choć nie wiem, czy to nie gorzej) profesor i trójka studentów - dwóch chłopaków i jedna dziewczyna.
I dzięki niebiosom za tą dziewczynę.
Ponieważ, gdyby nie ona, szaleństwo na bank wymknęłoby się spod kontroli.
Lektura emocjonalna na maxa dla mnie. Komentarze debilnego tatuśka doprowadzały mnie do szału, nie wspominając już o jego postępowaniu.
Polecam czytać przy wielkim kubochu melisy.
MOJA OCENA: 8/10
Pierwszym, co urzeka, jest narracja. Niełatwa, ale jakoś tak czaruje swym mrokiem i surowością.
A potem zaczyna się opowieść z serii, która wywołuje u mnie zawsze wściekłość.
Tata - psychopata.
Kolejny.
I zawsze zastanawiam się, do jakiego punktu w swojej psychice trzeba dobrnąć, żeby uwolnić się z koszmaru.
Lektura dla miłośników klimatów Córki króla moczarów, Mojej najdroższej, Gdzie śpiewają raki, Żywicy, Prawdziwego życia, Za kratami.
Skrócik z emocjonalnymi komentarzami.
Pieprznięty pseudo tatuś zabiera na "wakacje" swoją żonę (zombie) i nastoletnią córkę (która ma jeszcze dużo ikry w sobie, aby czasami mu się postawić, co nigdy nie kończy się dla niej dobrze).
Ale nie są to wakacje w Grecji.
Jest to obóz archeologiczny (pseudo też, moim zdaniem), który ma na celu udowodnienie - nie wiem komu i po co - że można żyć bez cywilizacji, tak, jak kiedyś mieszkańcy bagien. Uczestniczy w tym "eksperymencie" tajemniczy (choć przynajmniej uśmiechnięty i stwarzający pozory normalności - choć nie wiem, czy to nie gorzej) profesor i trójka studentów - dwóch chłopaków i jedna dziewczyna.
I dzięki niebiosom za tą dziewczynę.
Ponieważ, gdyby nie ona, szaleństwo na bank wymknęłoby się spod kontroli.
Lektura emocjonalna na maxa dla mnie. Komentarze debilnego tatuśka doprowadzały mnie do szału, nie wspominając już o jego postępowaniu.
Polecam czytać przy wielkim kubochu melisy.
MOJA OCENA: 8/10
PRZECZYTAJ FRAGMENT!
***
„Niesamowita opowieść… Jednocześnie niepokoi i porusza”. „The Times”
Ojciec Silvie jest kierowcą autobusu, ale jego prawdziwa pasja to historia Wielkiej Brytanii. W trakcie letniego urlopu zabiera żonę i nastoletnią Silvie na obóz antropologiczny, którego uczestnicy odtwarzają życie w epoce żelaza wraz ze wszystkimi niedogodnościami. Obóz ma charakter naukowy, jednak zaciętość i bezkompromisowy charakter ojca Silvie sprawiają, że przeradza się on w spektakl dominacji mężczyzny nad rodziną. Pasja staje się obsesją, która prowadzi do ślepej wiary w konieczność praktykowania dawnych rytuałów, nawet za cenę ludzkiego życia.
Sarah Moss powraca do tematu rodzicielstwa, odkrywając jego mroczną stronę oraz wciąż niesłabnącą siłę patriarchatu. Bezradność ofiar miesza się z ich niewypowiedzianym pragnieniem buntu. A pytanie o sprawiedliwość rozbrzmiewa na równi z uznaniem dla literackiego talentu Moss.
Ta wyprawa do prehistorii pokazuje, jak bardzo wiedza zapisana jest w naszych ciałach. Oraz władza. Władza ojca i ciało córki to główni bohaterowie tej opowieści o archeologicznym surwiwalu.
Kinga Dunin
To opowieść o murach, jakie budujemy wokół siebie, bojąc się wszelkiej inności. Sarah Moss posiada umiejętność opowiadania o wielkich sprawach przez pryzmat pozornie zwykłych zdarzeń, zwyczajnych ludzi i codziennych problemów.
Anna Dziewit-Meller
AUTOR
↓
