Prawdziwe życie Adeline Dieudonné
maja 16, 2020
9/10
,
dramat
,
dręczyciel
,
dzieci
,
młodzież
,
przemoc
,
psychopata
,
rodzina
,
socjopata
"Są tacy ludzie, którzy okradną was z radości, zaciemnią wam niebo, usiądą na ramionach, żebyście nie mogli wzbić się w powietrze.Trzymajcie się od nich z dala."
Ach, żeby tak można było w prawdziwym życiu...
Czymś niesamowitym jest ta historia.
Pełna gniewu. Surowego, strasznego realizmu. I prawdy. Niestety...
Kto kiedykolwiek znalazł się w kleszczach lęku, spowodowanego życiem z psycholem, ten będzie dobrze znał emocje, jakie buzują w tej opowieści.
I choć po raz pierwszy zakończenie wywołało moją dziką satysfakcję, jeśli chodzi o tą tematykę, to jednak miałam doła na maksa i byłam normalnie wyczerpana psychicznie po lekturze.
Rewelacyjna, głęboka narracja, idealnie dopasowująca się do każdego czytelnika, tak myślę.
Ciężki kaliber, mocny, drapieżny, brutalny, pozbawiony złudzeń.
Po prostu - prawdziwe życie z nie do końca prawdziwym /niestety/ zakończeniem, wywołującym mój szczery zachwyt i kompletne spełnienie.
Siła. Wytrwałość. Wytrzymałość. Nadzieja. Miłość.
"I wtedy wylęgło się to coś. W moim brzuchu. Nie w jelitach, ale jeszcze głębiej. Wyrosło jakieś stworzenie znacznie większe ode mnie. W moim brzuchu. [...] To zwierzę było odrażające. Z jego wstrętnej paszczy wyłaziły następne stworzenia, jego dzieci. A ono pragnęło pożreć mojego ojca. I wszystkich tych, którzy chcieli mojej krzywdy. Zwierzę nie pozwalało mi płakać.
Wydało przeciągły ryk, który rozdarł ciemności.
Skończyło się. Nie byłam ofiarą. Ani drapieżnikiem. Byłam sobą i byłam niezniszczalna."
POLECAM - JESTEM POD WRAŻENIEM!
MOJA OCENA: 9/10
Ach, żeby tak można było w prawdziwym życiu...
Czymś niesamowitym jest ta historia.
Pełna gniewu. Surowego, strasznego realizmu. I prawdy. Niestety...
Kto kiedykolwiek znalazł się w kleszczach lęku, spowodowanego życiem z psycholem, ten będzie dobrze znał emocje, jakie buzują w tej opowieści.
I choć po raz pierwszy zakończenie wywołało moją dziką satysfakcję, jeśli chodzi o tą tematykę, to jednak miałam doła na maksa i byłam normalnie wyczerpana psychicznie po lekturze.
Rewelacyjna, głęboka narracja, idealnie dopasowująca się do każdego czytelnika, tak myślę.
Ciężki kaliber, mocny, drapieżny, brutalny, pozbawiony złudzeń.
Po prostu - prawdziwe życie z nie do końca prawdziwym /niestety/ zakończeniem, wywołującym mój szczery zachwyt i kompletne spełnienie.
Siła. Wytrwałość. Wytrzymałość. Nadzieja. Miłość.
"I wtedy wylęgło się to coś. W moim brzuchu. Nie w jelitach, ale jeszcze głębiej. Wyrosło jakieś stworzenie znacznie większe ode mnie. W moim brzuchu. [...] To zwierzę było odrażające. Z jego wstrętnej paszczy wyłaziły następne stworzenia, jego dzieci. A ono pragnęło pożreć mojego ojca. I wszystkich tych, którzy chcieli mojej krzywdy. Zwierzę nie pozwalało mi płakać.
Wydało przeciągły ryk, który rozdarł ciemności.
Skończyło się. Nie byłam ofiarą. Ani drapieżnikiem. Byłam sobą i byłam niezniszczalna."
POLECAM - JESTEM POD WRAŻENIEM!
MOJA OCENA: 9/10
PRZECZYTAJ FRAGMENT!
***
W domu są cztery pokoje: dziewczynki, jej brata, rodziców i trupów. To trofea taty: sarny, jelenie i dziki. A w kącie szczerzy zęby wypchana hiena. Matkę paraliżuje strach przed ojcem, który odzyskuje humor tylko na polowaniach. Dzieci uciekają w świat zabaw i wyobraźni, ale pewnego dnia widzą z bliska śmierć.
Od tego momentu chłopiec, zamiast bawić się z siostrą, chętniej rozmawia z hieną i spędza czas z ojcem. Dziewczynka dorasta i coraz bardziej nie godzi się na otaczający ją świat. Musi wymyślić, jak odzyskać brata, ale i uratować siebie przed przewidzianą dla niej w prawdziwym życiu rolą ofiary. Tymczasem szykuje się wielkie polowanie…
Bulwersująca powieść dynamit, dzika, przewrotna i bardzo aktualna. Zapiera dech, chwyta za gardło i nie odpuszcza do ostatniej strony.
AUTOR
↓
