Żywica Ane Riel

"Trudno jest z kimś porozmawiać, kiedy nie można nic powiedzieć. Szczególnie kiedy osoba, z którą się rozmawia, niewiele mówi, czy jest nią mama, czy tata, czy niewidzialny brat bliźniak. Myślę, że to dlatego tak lubiłam czytać mamie na głos.
W ten sposób miałam pewność, że go jeszcze mam. Głos."


Bardzo mocna lektura. Tematyką i klimatem przypominająca Córkę króla moczarów, Moją najdroższą i Gdzie śpiewają raki, ale chyba najbardziej wstrząsająca.
Bo pozornie taka spokojna.

Jest to opowieść o dzieciństwie. Ale bynajmniej niezbyt bajkowym. Choć z pewnością odjechanym. I wstrząsającym.

"Nie wiem, czy nasze życie nazwać bajką czy dreszczowcem. Może po trosze jednym i drugim? Mam nadzieję, że dostrzeżesz jego baśniowość."

Historia rodziny, żyjącej w totalnym odosobnieniu. Rodziny, która zrobi wszystko, aby pozostać w cieniu. Aby pozostać razem. Za wszelką cenę.

Pomimo szaleństwa, jest tu bardzo duża dawka miłości i oddania. Pokonanych przez bezradność i chaos.

Polecam bardzo.

Narracja dość wymagająca, ale trzymająca uwagę. 

MOJA OCENA: 8/10

PRZECZYTAJ FRAGMENT!

TU

***

Co się dzieje, jeśli kochasz kogoś tak bardzo, że chcesz go zatrzymać przy sobie za wszelką cenę, w bezpiecznym miejscu?

Rodzina Haarder mieszka na odosobnionej, porośniętej świerkami małej wysepce i z rzadka kontaktuje się z obcymi. Mieszkańcy sąsiedniej wyspy uważają ich za dziwnych, ale nie wtrącają się w ich życie. Gdy ojciec zgłasza śmierć 9-letniej córki, szanują ich żałobę i coraz mniej się interesują tym, co się dzieje w odosobnionym domostwie.

Żywica to wstrząsająca i zarazem wzruszająca kronika stopniowego upadku i szaleństwa, do którego może doprowadzić ludzi lęk przez kolejną utratą i traumą.

AUTOR

↓