Micro Michael Crichton, Richard Preston

W jakim świecie żyjemy?

Dociekliwi naukowcy, tajna technologia, tajemnicze zniknięcia i... nieokiełznana przyroda.
To takie sensacyjne przygody Guliwerów - bardzo obrazowo napisane:) Bardzo duża wiedza nt właściwości roślin i zwyczajów zwierząt, głównie insektów i owadów... ;)


Co byś zrobił, gdyby niespodziewanie zmniejszono Cię do rozmiarów 1 mm...?

POLECAM.

MOJA OCENA: 7/10

PRZECZYTAJ FRAGMENT!

Wstęp

W jakim świecie żyjemy?

W dwa tysiące ósmym roku słynny przyrodnik David Attenborough z niepokojem zauważył, że obecnie dzieci w wieku szkolnym nie potrafią nazwać roślin i owadów powszechnie spotykanych w naszym otoczeniu, chociaż poprzednie pokolenia nie miały z tym najmniejszego problemu. Wygląda na to, że współczesne dzieci są pozbawione kontaktu z naturą i okazji do zabawy na łonie przyrody. Wskazano wiele przyczyn takiego stanu rzeczy: miejski tryb życia, utratę otwartych przestrzeni, komputery i internet, nadmierne obciążenie zadaniami domowymi. Wszystko to sprawiło, że dzieci utraciły bezpośredni kontakt z naturą. Cóż za ironia, że dzieje się to w czasach, gdy świat Zachodu okazuje tak wielką troskę o przyrodę i podejmuje coraz ambitniejsze kroki w celu jej ochrony.

Zaszczepianie w dzieciach postaw ekologicznych jest jedną z głównych metod stosowanych przez ruchy ochrony przyrody, jednak malców naucza się, by chronili coś, o czym nie mają pojęcia. Nie sposób nie zauważyć, że identyczne podejście w przeszłości prowadziło do nieumyślnego szkodzenia środowisku naturalnemu, czego najważniejszymi przykładami na gruncie amerykańskim mogą być postępująca degradacja parków narodowych oraz program zapobiegania pożarom lasów. Z pewnością nie stosowano by takiej polityki, gdyby ludzie rozumieli środowisko, które starają się chronić.

Problem w tym, że właśnie tak się wszystkim wydawało, a można mieć obawy, że nowe pokolenie uczniów będzie o tym jeszcze mocniej przekonane. Szkoła naucza, że na każde pytanie istnieje odpowiedź; dopiero w prawdziwym świecie młodzi ludzie odkrywają że wiele aspektów życia jest niepewnych, tajemniczych, a nawet niemożliwych do zbadania.

Jeżeli będziesz mieć okazję zabawy na łonie przyrody, jeśli opryska cię żuk, jeśli barwnik ze skrzydeł motyla pozostanie na twoich palcach, jeśli zobaczysz, jak gąsienica tka swój kokon, wtedy świat natury wyda ci się pełen sekretów i niespodzianek. Im dokładniej go obserwujesz, tym bardziej tajemniczy się staje, a ty zdajesz sobie sprawę, jak niewiele o nim wiesz. Widzisz, że nie tylko jest piękny, lecz rządzą nim płodność, marnotrawstwo, agresja, bezwzględność, pasożytnictwo i przemoc. Próżno szukać tej wiedzy w podręcznikach.

Być może najważniejsze, czego możemy się nauczyć dzięki bezpośredniemu obcowaniu z przyrodą jest przekonanie, że stanowi ona niezwykle złożony układ, którego działania nie potrafimy w pełni zrozumieć ani przewidzieć. Dlatego szaleństwem jest postępować tak, jakbyśmy byli do tego zdolni, podobnie jak szaleństwem byłoby postępować tak, jakbyśmy mogli przewidzieć wahania innego złożonego systemu, jakim jest giełda. Jeśli ktoś twierdzi, że wie, jak zachowają się kursy akcji w kolejnych dniach, możemy mieć pewność, że mamy do czynienia z oszustem bądź szarlatanem. Ale jeżeli ekolog powie coś podobnego na temat środowiska albo ekosystemu, nie traktujemy go jak fałszywego proroka albo głupca.

Ludzie z powodzeniem radzą sobie w kontaktach ze złożonymi systemami. Robimy to na każdym kroku. Jednak receptą jestzarządzanie takimi układami, a nie przekonanie, że je rozumiemy. Wchodzimy w kontakt z systemem i sprawdzamy jego reakcję na nasze działanie, po czym próbujemy czegoś innego, by uzyskać pożądany efekt. Te wielokrotnie powtarzane interakcje dowodzą, że nie jesteśmy pewni, jak system się zachowa - musimy czekać i obserwować. Czasami miewamy przeczucie, co się wydarzy. Często mamy rację.

Jednak nigdy nie jesteśmy pewni.

W kontaktach ze światem przyrody nie możemy liczyć na stuprocentową pewność. To się nigdy nie zmieni.

Zatem w jaki sposób młodzi ludzie mogą lepiej poznać przyrodę? Proponuję, by spędzili trochę czasu w lesie deszczowym - olbrzymim, trudnym, niepokojącym i pięknym środowisku, które błyskawicznie weryfikuje nasze przekonania.

Niedokończone Michael Crichton 28 sierpnia 2008

Siedmioro doktorantów

Rick Hutter - etnobotanik badający lekarstwa stosowane przez rdzenną ludność.

Karen King - arachnolog (specjalistka od pająków, skorpionów i roztoczy). Wyćwiczona w sztukach walki.

Peter Jansen - specjalista od wszelkich rodzajów jadu i zatruć.

Erika Moll - entomolog i koleopterolog (specjalistka od chrząszczy).

Amar Singh - botanik badający hormony roślinne.

Jenny Linn - biochemik badająca feromony, substancje wykorzystywane do komunikacji przez rośliny i zwierzęta.

Danny Minot - pisze pracę na temat „kodów lingwistycznych i zmian paradygmatów” (...)

***

Laboratorium biologiczne w Cambridge. Siedmioro doktorantów, a wśród nich Peter Jansen, staje przed szansą, o jakiej dotąd mogli tylko marzyć. Brat Pitera, Eric, proponuje im udział w projekcie naukowym spółki Nanigen, której jest wizeprezesem. Znakomicie wyposażone laboratorium firmy znajduje się na Hawajach, na wyspie Oahu, w otoczeniu dziewiczej przyrody.

Nim doktoranci przybywają na wyspę, Eric ginie w tajemniczych okolicznościach. Prywatne śledztwo Petera ujawnia, iż jego brat padł ofiarą spisku współpracowników, a spółka Nanigen zajmuje się produkcją sprzętu badawczego i pojazdów w mikroskopijnych rozmiarach. Konfrontacja z Drakiem, szefem Nanigen, ma tragiczne konsekwencje. Podstępny biznesmen poddaje grupę działaniu pola tensorowego, co skutkuje miniaturyzacją badaczy. Dzięki pomocy dziewczyny Erica, doktorantom udaje się uciec. Zmniejszeni do wysokości centymetra, rozpoczynają wędrówkę przez hawajską dżunglę. Muszą wrócić do siedziby Nanigen i dostać się do generatora… Tymczasem Drake, pozbywszy się Alison, wysyła w ślad za uciekinierami wyszkolonych zabójców. Młodzi ludzie nie mają wiele czasu – muszę zmierzyć się nie tylko z groźnymi stworzeniami zamieszkującymi mikroświat oraz polującymi na nich mordercami, ale również z chorobą dekompresyjną, która nie pozwala ludziom zbyt długo pozostawać w zmniejszonej postaci…