Vera Elizabeth von Arnim
marca 27, 2020
8/10
,
dramat
,
klasyka
,
małżeństwo
,
rodzina
,
romans
,
śmierć
"Spotkali się na gruncie wspólnego nieszczęścia, a przedstawiła ich sobie sama Śmierć."
Tak.
To była literatura obyczajowa.
To był romans.
Ale przede wszystkim był to psychiczny, pełen mroku HORROR.
Ileż emocji mych pochłonęła ta powieść, z nieoczekiwaną zmianą akcji!
A zaczęło się tak słodko, tekstami typu: "drżące usta", "trzepoczące powieki", "stany omdlenia", "nieziemskiego oddania", że czytając to, z przyjemnością cofnęłam się w czasie, kiedy to dżentelmeni i przecudowna sztuka konwersacji władały naszym światem.
Myślałam, że to będzie odstresowująca lekturka, w stylu co najmniej Emmy, Małych kobietek lub historii Wilkie Collins...
To sobie pomyślałam.
Słodka sielanka mniej więcej od połowy powieści zamienia się powoli w niepokój, który stanowi tylko przedsionek piekła, jakie czeka główną, słodką naszą bohaterkę.
Piękny styl powieści przekazuje nam już mniej cudną rzeczywistość...
Nie mogę napisać nic więcej, żeby nie zdradzić zbyt dużo. Wspomnę jedynie, że jest to dramat głównie trzech osób: słodkiej Lucy, jej oddanej ciotki oraz tajemniczego Everarda, właściciela ponurej posiadłości The Willows...
Polecam bardzo, jedno z większych zaskoczeń literackich.
MOJA OCENA: 8/10
Tak.
To była literatura obyczajowa.
To był romans.
Ale przede wszystkim był to psychiczny, pełen mroku HORROR.
Ileż emocji mych pochłonęła ta powieść, z nieoczekiwaną zmianą akcji!
A zaczęło się tak słodko, tekstami typu: "drżące usta", "trzepoczące powieki", "stany omdlenia", "nieziemskiego oddania", że czytając to, z przyjemnością cofnęłam się w czasie, kiedy to dżentelmeni i przecudowna sztuka konwersacji władały naszym światem.
Myślałam, że to będzie odstresowująca lekturka, w stylu co najmniej Emmy, Małych kobietek lub historii Wilkie Collins...
To sobie pomyślałam.
Słodka sielanka mniej więcej od połowy powieści zamienia się powoli w niepokój, który stanowi tylko przedsionek piekła, jakie czeka główną, słodką naszą bohaterkę.
Piękny styl powieści przekazuje nam już mniej cudną rzeczywistość...
Nie mogę napisać nic więcej, żeby nie zdradzić zbyt dużo. Wspomnę jedynie, że jest to dramat głównie trzech osób: słodkiej Lucy, jej oddanej ciotki oraz tajemniczego Everarda, właściciela ponurej posiadłości The Willows...
Polecam bardzo, jedno z większych zaskoczeń literackich.
MOJA OCENA: 8/10
PRZECZYTAJ FRAGMENT!
***
Dwudziestodwuletnia Lucy Entwhistle nie zdążyła jeszcze otrząsnąć się po niespodziewanej śmierci ojca, kiedy los stawia na jej drodze uczynnego Everarda Wemyssa. Nowy znajomy staje się dla niej opoką w trudnych chwilach i wkrótce też… jej mężem. Jedyną rysą na małżeńskim szczęściu Lucy jest mroczna postać pierwszej żony Wemyssa, Very, która zmarła w tajemniczych okolicznościach. Jednak dopiero po zamieszkaniu w „The Willows”, wspaniałej rezydencji Wemyssa i w miarę odkrywania kolejnych cech osobowości swojego ukochanego, Lucy zaczyna poważnie się zastanawiać: co tak naprawdę przydarzyło się Verze?
Vera, napisana przez Elizabeth von Arnim na podstawie własnych małżeńskich doświadczeń, to zarazem czarna komedia i ponure studium romantycznych złudzeń, za których sprawą żony poddają się despotyzmowi mężów.
AUTOR
↓
.jpg)