"Serca oznaczają władzę, a istoty mojego rodzaju pragną jej bardziej od oceanu."
Jedna z lepszych syrenich fantasy, z jakimi się zetknęłam. Już sam początek wciągnął mnie skutecznie w wir tej historii.
Może to i młodzieżówka, ale zdecydowanie z tych bardziej ambitnych, mrocznych, na wet bardzo i krwawych.
Świetny scenariusz zabiera nas nie tylko do królestwa syren, ale także królestw ludzi, zarówno tych nadmorskich, jak i daleko położonych, niedostępnych, skrytych w lodowych okowach, skrywających niejedną tajemnicę na Górze Obłoków.
Jest dużo mroku. Nie ma za dużo mdłości nastoletniej miłości. Humor i sarkazm na poziomie.
A przede wszystkim jest stymulująca wyobraźnię, bardzo barwna opowieść, nie tylko różnych twarzach miłości, ale także o lojalności, przyjaźni, zemście i rodzinie.
Narracje są dwie: syreny Liry - Postrachu Książąt , córki Królowej Mórz i księcia Eliana.
Polecam!
MOJA OCENA: 8/10
PRZECZYTAJ FRAGMENT!
***
Księżniczka Lira to najskuteczniejsza morska morderczyni. Serca siedemnastu lądowych książąt to trofea, dzięki którym zdobyła respekt w głębinach. Jednak kiedy niefortunnie zabija jedną z syren, jej matka nie ma dla niej litości. Królowa Mórz zmienia ją w istotę, którą gardzi najbardziej na świecie – człowieka. Lira ma teraz tylko jeden cel – odzyskać dawną, syrenią postać. Żeby to osiągnąć musi dostarczyć królowej serca księcia Eliana.
Dziedzic lądowego królestwa, Książę Elian, to najskuteczniejszy i bezwzględny pogromca syren.
Kiedy na środku oceanu ratuje tonącą kobietę, nie ma pojęcia, że właśnie pomógł komuś, na kogo poluje. Skuszony obietnicą pomocy w wyplenieniu syreniego rodu, dobija niebezpiecznego targu z nieznajomą. Czy jednak powinien jej ufać? Który z dwóch największych zabójców wygra tę ryzykowną grę?
Mocna mieszanka disneyowskiej historii i morskiego thrillera, która wciąga w niebezpieczne głębiny od pierwszych stron!
„Co roku zabieram jedno serce. Zagrzebałam siedemnaście w piasku, na dnie mojej sypialni. Czasami rozgarniam kamyki, żeby sprawdzić czy nadal tam są. Głęboko ukryte, krwawiące. Liczę je, aby mieć pewność, że nocą nie skradziono żadnego. To zrozumiały lęk. Serca oznaczają władzę, a istoty mojego rodzaju pragną jej bardziej od oceanu”.
AUTOR
↓