Północ Merethe Lindstrøm

"... jestem jeden, jestem tu sam, kiedy to powtarzałem, ktoś jeszcze chciał się ze mnie wydostać; głos dochodził gdzieś z wewnątrz. Widziałem go też, dostrzegałem postać kątem oka, miałem świadomość, że on także jest mną. "

Nie zostałam fanką tej opowieści... Może jestem mało ambitna. Trudno, przeżyję.

Surowe prawie poetyckie wnętrze tej historii, ciężka wewnętrzna narracja, która nie przemawia do odbiorcy - przynajmniej do mnie niezbyt przemówiła, bo była trudna i wymagała takiego męczącego skupienia - sprawiło, że właśnie się zmęczyłam. A ja nie lubię się męczyć przy opowieściach.

Ambitnie nie zawsze znaczy przyciągające niestety...

Plusem są krótkie rozdziały i sam pomysł intrygujący na tyle, że jednak chciałam doczytać żeby wiedzieć o co tam chodziło?

Czy się dowiedziałam? 

Czy chciałabym żyć w takiej rzeczywistości? 

Nie.

Nie wiem, czy polecam. 

MOJA OCENA:4/10

PRZECZYTAJ FRAGMENT!

TU

***

Gdzieś na wschodzie rozpętała się wojna. To nie tylko koniec życia dla setek tysięcy, ale i koniec świata dla milionów.

Masy wygnanych ze swych domów ludzi zmuszane są do marszów bez celu, wśród nich bezimienny chłopak o zniekształconych plecach, któremu udaje się uciec. Rusza w drogę na północ, by odnaleźć spokój. Przeżyć. Towarzyszy mu głód. I pies.

"Północ" to postapokaliptyczny majstersztyk. Przejmująca powieść, która jednak nie pozostawia czytelnika bez nadziei.