Podarować niebo Romuald Pawlak
"...świadomość, że czy pójdą drogą przodków, czy zemsty na obcych, muszą patrzeć w górę.
Jeśli to nie da im nieba, nic już chyba nie zdoła tego dokonać."
Spodziewałam się troszkę czegoś innego, więc stąd moje lekkie rozczarowanie i przestroga, żeby się nie nastawiać.
Bo się nastawiłam. Na akcje, emocje, opowieść w stylu Prometeusza i Obcego.
Co nie znaczy, że powieść jest odkładalna - nie jest.
Klaustrofobiczna atmosfera i poczucie ciągłego zagrożenia i tajemnicy, wrażenia, że zaraz coś się wydarzy.
...
MOJA OCENA: 6/10
PRZECZYTAJ FRAGMENT!
***
W wyniku błędu nawigacyjnego jeden z ziemskich statków kosmicznych utkwił na nieznanej planecie. Załoga, trzymając się wątłej nadziei, że ktoś ich odnajdzie, staje się coraz bardziej podzielona - część w to nie wierzy, część nadzieję podnosi do rangi filozofii życiowej, a jeden z załogantów prawdopodobnie oszalał. Dodatkowych napięć przysparza zamieszkująca planetę prymitywna rasa, wobec której załoga, pełniąca wachty w szkieletowej obsadzie, jest równie mocno podzielona, jak wobec siebie. Część chce autochtonom pomagać, część najchętniej by te dziwne istoty wybiła, wreszcie spora grupa jest wobec nich obojętna. Wszystko się komplikuje, kiedy wychodzi na jaw, że pomoc innym może oznaczać kłopoty dla ludzi, dla trzymającej ich przy życiu wiary w ocalenie…
.jpg)