Usidleni. Prawdziwe historie opętań Massimo Centini

"Dziś praktyka egzorcystyczna wykonywana jest jedynie po diagnozie lekarskiej albo równolegle z nią. Tak jak już kilkukrotnie wspomnieliśmy, opętanie cechują objawy podobne do całego szeregu schorzeń natury neuropsychiatrycznej. Dopiero wykluczywszy wszystkie potencjalne naturalne i psychologiczne przyczyny, bierze się pod uwagę możliwość, że źródłem problemu jest obecność demona. Jeśli współcześnie egzorcyści nie posiedli wiedzy psychiatrycznej, faktycznie współpracują z lekarzami, by nie przypisać szatanowi tego, co można zdiagnozować i wyleczyć dzięki wiedzy medycznej."

To była rozprawa naukowa zmnóstwem odniesień i przypisów na temat różnego rodzaju opętań, skupiona głównie na historii, z nielicznymi przykładami nakreślonymi pobieżnie.

Szczerze?

Zdecydowanie bardziej odpowiada mi forma przekazu Lorrainów albo samego Amortha.

To taki troszkę podręcznik opętań, troszkę teologii, dużo historii i fachowej literatury.

Nie było to niestety porywające i jakoś tak obdzierało z duszy cały ten straszliwy problem.

I tak owszem - można rozłożyć zjawisko opętania na czynniki pierwsze, analizować lub też podważać jego autentyczność, ale gdzie tu miejsce na wiarę?

Nie moja naukowata bajka, wolę nieoczywistość, a nie suche fakty. Lecz jeśli ktoś chce innego podejścia - lektura warta looknięcia.

MOJA OCENA: 5/10

PRZECZYTAJ FRAGMENT!

TU

***

Prawdziwe i wstrząsające świadectwa demonicznych prześladowań

Zjawisko opętania i rożne sposoby walki z nim towarzyszą ludzkości niemalże od zarania dziejów. Również dziś, gdy psychiatrzy wykluczają zaburzenia czy chorobę psychiczną, sprawę nierzadko przejmują egzorcyści, który przyczyn niepokojących zachowań doszukuje się w działaniu sił nieczystych.

Massimo Centini zabiera nas w podróż w czasie i do różnych zakątków świata, analizując zarówno znane przypadki opętania, jak i te, o których wiadomo bardzo niewiele. Zastanawia się, czy opętanie widziane przez Kościół Katolicki jako sprawka szatana może mieć coś wspólnego z rytuałami wudu, tarantyzmem w Apulii albo psychozą Wihtigo. Czy odpowiedzi należy szukać w psychiatrii, czy może raczej w korzeniach i tradycjach danej kultury? Centini spogląda na temat pod kątem religii, antropologii, psychologii oraz medycyny. Głównym wnioskiem, który nasuwa się w trakcie lektury jest spostrzeżenie, że opętania są nieodłącznym elementem przeróżnych społeczności.