Ostatnie piętro Louise Candlish

"W tej książce nie ma zbyt wielu uścisków i pocałunków. Tak, niestety, jest, gdy pisze się o nienawiści."

Na pewno największym atutem jest komunikatywna i łatwa narracja. Akcja też jest niezła, fajna byłaby z tego ekranizacja, od razu miałam to przed oczami.

Pomysł przekazania historii poprzez pisanie przez główną bohaterkę powieści-pamiętnika też dodaje całości wiarygodności i pozwala wsiąknąć w (jej) opowieść.

Jest niepokój, są emocje, jest dobrze. Nie był to zmarnowany czas, przeczytała się sama za pierwszym podejściem.

Polecam.

MOJA OCENA: 7/10

PRZECZYTAJ FRAGMENT!

TU

***

Spiralne schody prowadzą na dach, ona ma lęk wysokości…

Zrozpaczona matka obsesyjnie pragnie zemsty

W wypadku samochodowym ginie Lucas. Rozpędzone auto wpada do wody, w środku jest ich dwóch – on i Kieran. Kieranowi udaje się wydostać na brzeg. Jechał bez prawa jazdy. I, jak twierdzi, niczego nie pamięta. Za spowodowanie śmiertelnego wypadku w wyniku nieostrożnej jazdy zostaje skazany na dwa lata więzienia.

Matka Lucasa Ellen Saint, oburzona rażąco niskim wyrokiem, postanawia sama wymierzyć sprawiedliwość, gdy tylko sprawca wychodzi na wolność. Ogarnia ją obsesja na punkcie Kierana. Nigdy nie lubiła tego chłopaka, uważała, że miał na Lucasa demoralizujący wpływ. Teraz go nienawidzi. By pomścić śmierć syna posuwa się do opłacenia, przez pośredników, płatnego zabójcy.

Gdy po jakimś czasie na tarasie na dachu wieżowca widzi kogoś, kto przypomina kolegę Lucasa, żądza zemsty odżywa w niej ze zdwojoną siłą. Młody mężczyzna ma wprawdzie zmieniony wygląd, zmienione nazwisko, ale Ellen nie ma wątpliwości – to on. Kieran. Mieszka w luksusowym apartamencie na najwyższym piętrze. I żyje! Ellen postanawia go odwiedzić…

Jaki będzie finał tej konfrontacji na ostatnim piętrze?

AUTOR