Mniej niż 0 - Mini Recenzje: Miasto i rzeka Wojciech Gunia

"A jednak w tym miejscu było inaczej. Chłód i cisza zdawały się tylko maską, pod którą kryje się coś drapieżnego. Jak spokój, po powierzchni którego od czasu do czasu przemknie cień czyjegoś ruchu, jak cisza, w jakiej tle od czasu do czasu rozejdzie się, na granicy słyszalności, złowrogi szept."

Dwie historie.
Dwa opowiadania.
Zupełnie różne.

Obydwa świetne klimatycznie.
Nastrój jest tak namacalny, że aż lepki.

Same opowieści esencjonalne. Mocne. Prawdziwe. Kipiące emocjami.

Świetnie wykreowane postaci. Świetnie wykreowane miejsca, które żyją własnym życiem.

POLECAM BARDZO - atmosfera iście mistrzowska.

MOJA OCENA: 8/10

PRZECZYTAJ FRAGMENT!

***

Miasto i rzeka

Być może jesteś jednym z nich: ludzi, których dotknęła utrata. Jednym z tych, którzy na własnej skórze poznali, że życie to koszmar, który wypala na tobie czarne znamię. Uważaj, może ktoś kiedyś powie ci o tym mieście. Uczyni to szeptem, poprzez aluzję, jakby wyjawiał jakąś wstydliwą tajemnicę. Być może tam pojedziesz. Zobaczysz stare, rozpadające się kamienice i lodowatą rzekę, którą płyną zmarli. Płyną po to, byś mógł odzyskać to, co straciłeś. Płyną po to, abyś kiedyś mógł do nich dołączyć. Żebyś mógł zrozumieć, że nie ma takiej zbrodni, której nie popełnisz w imię tego, co naprawdę kochasz.

Droga zjednoczenia

Wstrząśnięty niespodziewaną śmiercią brata, młody mężczyzna podejmuje prywatne śledztwo. Kolejne tropy prowadzą w przeszłość, do dnia, kiedy ojciec rodu zniknął w tajemniczych okolicznościach. Co takiego odkrył jeden z braci, że zdecydował odebrać sobie życie? I co takiego odkrył ich ojciec? I gdzie przepadł? Kiedy mówią „nie oglądaj się za siebie”, mówią też o tym, abyś nie spoglądał w to, co minione. Bowiem przeszłość to otchłań – podejdź zbyt blisko, a pochłonie cię jej ciemność.