Smycz Krzysztof Wójcik
"Uciekałem od życia, które jest nieprzewidywalne, nieokiełznane."
Ta powieść prawie idealnie nadawałaby się na lekturę szkolną.
Dlaczego?
Bo to dzieło z kategorii: Co autor miał na myśli...?
Czyli: czytaj między wierszami i szukaj o wiele więcej, niż oferuje sam tekst.
Nigdy nie byłam zwolenniczką tego rodzaju literatury.
Tu skusił mnie opis - myślałam, że będzie więcej mroku, fantasy i szaleństwa.
Otrzymałam tylko szaleństwo. Oraz sporą dawkę smutnego realizmu.
Podczas czytania przypominała mi się opowieść Tomasza Siwca Przybłęda, równie realistyczna, ale nieco mniej szalona.
Czy to powieść drogi?
Może trochę.
Bardziej chyba powieść, ukazująca ludzkie dramaty. Różne. Choroba umysłowa. Bezdomność. Bezcelowość życia. Nałogi. Uzależnienia.
Bohaterowie także są różni, ale łączy ich jedna cecha: tragedia. Osobista. Są nieco groteskowi i przerysowani, jak i cała powieść, ale może to autor właśnie miał na myśli.
Jak dla mnie, lektura ciężkawa, z przydużą dawką życiowej filozofii. Może i zmusi ona niektórych czytelników do refleksji. Mnie zmęczyła nieco i zdołowała. Wolę historie fantastyczne - nie takie "z życia wzięte".
MOJA OCENA: 5/10
Ta powieść prawie idealnie nadawałaby się na lekturę szkolną.
Dlaczego?
Bo to dzieło z kategorii: Co autor miał na myśli...?
Czyli: czytaj między wierszami i szukaj o wiele więcej, niż oferuje sam tekst.
Nigdy nie byłam zwolenniczką tego rodzaju literatury.
Tu skusił mnie opis - myślałam, że będzie więcej mroku, fantasy i szaleństwa.
Otrzymałam tylko szaleństwo. Oraz sporą dawkę smutnego realizmu.
Podczas czytania przypominała mi się opowieść Tomasza Siwca Przybłęda, równie realistyczna, ale nieco mniej szalona.
Czy to powieść drogi?
Może trochę.
Bardziej chyba powieść, ukazująca ludzkie dramaty. Różne. Choroba umysłowa. Bezdomność. Bezcelowość życia. Nałogi. Uzależnienia.
Bohaterowie także są różni, ale łączy ich jedna cecha: tragedia. Osobista. Są nieco groteskowi i przerysowani, jak i cała powieść, ale może to autor właśnie miał na myśli.
Jak dla mnie, lektura ciężkawa, z przydużą dawką życiowej filozofii. Może i zmusi ona niektórych czytelników do refleksji. Mnie zmęczyła nieco i zdołowała. Wolę historie fantastyczne - nie takie "z życia wzięte".
MOJA OCENA: 5/10
PRZECZYTAJ FRAGMENT!
NIEDOSTĘPNY
***
Młody mężczyzna podróżuje stopem. W czasie śnieżycy na drodze do Warszawy zatrzymuje lekko zdezelowanego golfa, którego prowadzi starszawy pan. Między mężczyznami wywiązuje się rozmowa. Okazuje się, że kierowca szuka swojej córki, którą – jak twierdzi – ktoś porwał. Jednocześnie uważa, że odkrył on pewien tajemny sposób na odmianę losu ludzkości, z którym koniecznie chce ją zapoznać. Stopniowo dołączają się do nich kolejni autsajderzy, którzy tak jak oni w pewien sposób nie przystają do społeczeństwa: dawny zawodnik MMA i przestępca oraz jego „przyjaciel” – bezdomny malarz, a zarazem kompletny szaleniec.
Smycz to powieść drogi, także w sensie metafizycznym. Każdy z bohaterów ma jakieś swoje tajemnice, które odsłaniane po kawałku ukazują ich w całkiem innym świetle niż wydaje się na początku. Opowieść głównego bohatera tej historii jest bliska satyrze na kryzys męskości.
AUTOR
Krzysztof Wójcik
ur. w 1983 r. w Puławach w woj. lubelskim. Z wykształcenia nauczyciel historii, ukończył studia na UMCS, prawie doktorant. Z zamiłowania pisarz, poeta i muzyk rockowy, włóczęga. Poza tym amator aktywnie ćwiczący MMA. Najbardziej na świecie kocha swoją żonę, dzieci i koty.
.jpg)