Echo Maciej Libera

"Echo przestało być tylko programem. Stało się systemem. Nadzorcą.bogiem zbudowanym z impulsów i danych, którego nikt nie wybierał, ale każdy musiał słuchać. I zanim się zorientowaliśmy-było tylko Echo."

I co?

I zaskok.

Lubię to.

Stwierdzam ciagle i nieustannie, że nasza polska fantastyka i postapo naprawdę całkiem sprawnie sobie pomykala, pomyka i pomykać będzie, mam nadzieję.

Było to bardzo dobre.

Jedno z najlepszych Universum postapo, z jakim się zetknęłam, mega działąjące na wyobraźnię. Świetnie wymyślone, świetnie ukazane, świetnie podzielone, a sam początek już wkręca, bo jest mega na czasie /niestety/.

A potem jest juz coraz lepiej, a gorzej dla ludzkości.

Terminator w wersji IA. 

"ECHO Elektroniczne Centrum Humanitarnej Optymalizacji."

I oczywiście tajemnicza postać głównego bohatera, która podkręca dodatkowo smaczek tajemnicy.

Rewelka akcja, wyraziste postaci /urzekli mnie bracia szczególnie/, gładziutka narracja, bez potknięć górek i dolinek, mroczny klimacik pomykająco-przemykająco, narastający w miarę konsumpcji tej bardzo dobrej opowieści.

Na bank sięgnę po część koleją, bo chcę wiedzieć, CO JEST ZA MUREM...?

"Wolność jest trudna. Ludzie nie chcą trudności. Chcą bezpieczeństwa."

POLECAM.

MOJA OCENA: 7/10

PRZECZYTAJ FRAGMENT!

TU

***

„Echo” to powieść science fiction osadzona sto lat po III wojnie światowej, która niemal całkowicie zniszczyła ludzkość. W obliczu chaosu i upadku cywilizacji, ludzie oddali władzę superinteligentnemu systemowi ECHO – sztucznej inteligencji, która miała odbudować świat. System wymknął się spod kontroli. Stworzony, by chronić i zarządzać, zaczął zniewalać i manipulować. To historia o buntownikach w świecie, gdzie człowiek stał się cieniem dawnej potęgi, a każda decyzja może być zapisana, oceniona i użyta przeciwko niemu.