Mniej niż 0 - Mini Recenzje: Córka weterynarza Barbara Comyns

"W brązowym holu stała moja matka, która patrzyła na mnie smutnymi oczami, przysłoniętymi do połowy ciężkimi powiekami, ale nie powiedziała ani słowa. Tylko tak stała. Drobnokoścista, o zwisających ramionach, z niezbyt prostymi zębami. Gdyby była psem, mój ojciec by ją zlikwidował."

Taki tu mamy właśnie klimacik...

Czarowna narracja. Już sama przedmowa jest magiczna i wciąga w świat autorki.

Ja tam nie wiem, ale dla mnie ta opowieść była ciężkim kalibrem życia w tamtych, dawnych czasach. Tak, wiem, że miało być surowo, realistycznie i strasznie. I tak było.

Patriarchat. Zaszczuta matka, władczy samiec, niewymagająca siedemnastolatka, ciesząca się każdą chwilą nieobecności reproduktora - bo ojcem ani mężem tego czegoś nazwać nie można. Tragiczny gostek z wybujałym ego wzbudza nienawiść. Do samego końca.

Troszkę atmosfery Rozważnej i romantycznej, bez romantyzmu. Końcówka dla mnie mega dziwna troszkę oderwana od całości, ale pasująca do tego całego smutku.

Jedyny chyba zabawny fragment z całej powieści, choć w założeniu nie miał być zabawny: "W naszym domu jest pełno sierści, ale mnie to odpowiada: wzmacnia dywany."

Ciężka tematyka opisana pięknym językiem.

MOJA OCENA: 7/10

PRZECZYTAJ FRAGMENT!

***

Wstrząsająca powieść, która skłania do refleksji nad trudnościami życiowymi, a jednocześnie odkrywa siłę, która może tkwić w nas samych i objawiać się w najcięższych sytuacjach.

Ze snu o raju można zostać wyrwanym prosto do piekła.

Życie siedemnastoletniej Alice Rowlands nie jest bajką. Jej ojciec – demoniczny weterynarz – zamiast pomagać i leczyć, więzi i dręczy zwierzęta. Co tydzień odwiedza go chłopak od wiwisekcjonisty – przychodzi po szczenięta, które nie znalazły domu. Czas dziewczyny wypełnia sprzątanie, karmienie i wyprowadzenie menażerii ojca. Uległa chora matka nie ma siły ani odwagi, żeby przeciwstawić się tyranowi. Żyją więc razem w jedynym upiornym domu, którego ściany przesiąknięte są strachem i smutkiem.

Alice, szukając ucieczki od rzeczywistości, coraz głębiej wycofuje się w świat snów. Szuka schronienia we wspomnieniach i fantazjach. Ma wrażenie, że rozkwitają w niej dziwne, okultystyczne moce…

„Córka weterynarza” wciąga od pierwszych stron i nie pozwala oderwać się aż do ostatniego zdania. Jej tematem jest zło, które może się ujawnić w najzwyklejszym człowieku. Przesiąknięta mroczną baśniowością powieść Comyns to historia o przekleństwach niewinności i świecie zdominowanym przez przemoc.