Lockdown Robert Ziębiński
września 05, 2020
6/10
,
epidemia
,
gangsterzy
,
polskie
,
porwania
,
rodzina
,
sensacja
"Wszyscy mamy siłę, żeby mordować, ale większość ludzi jest zbyt przerażona, by jej użyć. Ci, którzy tego strachu nie odczuwają, naprawdę kontrolują życie."
Tak. To jest bardzo dobra sensacja. Dobra gangsterka. Dobra, szybka akcja.
Ale...
Porażka /dla mnie/, jeśli chodzi o obyczaj. O relacje, a przede wszystkim o reakcje.
Ja wiem, że są może gdzieś na świecie takie kobiety, którym - mimo porwanego dziecka - w głowie tylko faceci, seks i durne teksty.
Są na pewno.
Cieszę się, że nie jestem taką kobietą.
Kobietą, która zamiast panikować - wiem wiem, miała to być zimna suka, ale pomimo tego...- z powodu porwania nastoletniej córki, uśmiecha się w aucie, z rozrzewnieniem wspominając czasy, kiedy siedziała za kółkiem, która mierzy swojego ochroniarza wzrokiem, stwierdzając, jaki to on nie jest przystojny, że nie wspomnę o dalszych akcjach, żeby nie spojlerować.
Już to widzę: o niczym innym nie myślałabym, tylko o seksie...
Dramat.
Ja kocham fantastykę.
Ale nie tego rodzaju.
Jestem matką i moja empatia padła trupem na reakcje tej kobiety.
I to był strasznie duży minus. OGROMNY.
Drugi minus, już mniejszy, to to całe zamieszanie z epidemią i lockdownem... Moim zdaniem, kusząco, ale zupełnie niepotrzebnie, bo miał on znikomy udział w całej tej historii. Zabieg podobny, jak w przypadku Ostatniego...
Jednakże.
Jeśli kogoś nie będzie razić taki szczegół, z lektury powinien być zadowolony. Szczerze.
MOJA OCENA: 6/10
Tak. To jest bardzo dobra sensacja. Dobra gangsterka. Dobra, szybka akcja.
Ale...
Porażka /dla mnie/, jeśli chodzi o obyczaj. O relacje, a przede wszystkim o reakcje.
Ja wiem, że są może gdzieś na świecie takie kobiety, którym - mimo porwanego dziecka - w głowie tylko faceci, seks i durne teksty.
Są na pewno.
Cieszę się, że nie jestem taką kobietą.
Kobietą, która zamiast panikować - wiem wiem, miała to być zimna suka, ale pomimo tego...- z powodu porwania nastoletniej córki, uśmiecha się w aucie, z rozrzewnieniem wspominając czasy, kiedy siedziała za kółkiem, która mierzy swojego ochroniarza wzrokiem, stwierdzając, jaki to on nie jest przystojny, że nie wspomnę o dalszych akcjach, żeby nie spojlerować.
Już to widzę: o niczym innym nie myślałabym, tylko o seksie...
Dramat.
Ja kocham fantastykę.
Ale nie tego rodzaju.
Jestem matką i moja empatia padła trupem na reakcje tej kobiety.
I to był strasznie duży minus. OGROMNY.
Drugi minus, już mniejszy, to to całe zamieszanie z epidemią i lockdownem... Moim zdaniem, kusząco, ale zupełnie niepotrzebnie, bo miał on znikomy udział w całej tej historii. Zabieg podobny, jak w przypadku Ostatniego...
Jednakże.
Jeśli kogoś nie będzie razić taki szczegół, z lektury powinien być zadowolony. Szczerze.
MOJA OCENA: 6/10
PRZECZYTAJ FRAGMENT!
***
72 godziny w Warszawie ogarniętej chaosem.
W zdominowanej przez pandemię rzeczywistości zdeterminowana matka złamie każdą zasadę, żeby ocalić życie dziecka.
Olga ma wszystko. Miliony na koncie, wielki dom, firmę oraz córkę, którą kocha nad życie. Za miesiąc otworzy swój najnowszy biznes – gigantyczną galerię handlową w stolicy. Nigdy nie była ryzykantką. Zawsze potrafiła działać tak, by nic nie stracić.
Jest piątek. Olga dowiaduje się, że ktoś uprowadził jej córkę Dominikę. Porywacz żąda zapłacenia dziesięciu milionów euro do poniedziałku. Zdobycie tych pieniędzy nie byłoby dla Olgi wielkim problemem, gdyby nie lockdown. Odcięta od bankowych kont musi znaleźć sposób na zdobycie pieniędzy.
Na ulicach wybuchają zamieszki, a wirus zbiera śmiertelne żniwo. Zaczyna się rozpaczliwy wyścig z czasem. Olga będzie musiała wniknąć do przestępczego świata warszawskich gangsterów. Tylko tam może dostać to, czego szuka.
AUTOR
↓
