W kole stań dziewczyno Nalo Hopkinson
lipca 11, 2020
7/10
,
duchy
,
dystopia
,
fantastyka
,
Karaiby
,
magia
,
magiczny realizm
,
post apo
,
rodzina
,
voodoo
,
wierzenia
"Czasami zdarzało jej się widzieć, w jaki sposób ktoś będzie umierał."
Kto zakochał się w voodoo z Harry'ego Angela, ten polubi tą historię.
I choć nie jest ona stricte o voodoo, to jest o jej karaibskiej odmianie: obeach ("system wierzeń praktykowanych wśród ludności murzyńskiej Karaibów, głównie Indii Zachodnich, charakteryzujący się wiarą we wróżby i magiczne obrządki").
Nie jest to też groza, choć mogłaby nią być z powodzeniem, gdyby autorka popłynęła z troszkę inną falą...
Tu bardziej chodzi o przedstawienie kultury i wierzeń afro-karaibskich, z elementami tubylczego folkloru. Bardziej przypominało to przypowieść, niż horror, chociaż nawiedzenia przez duchy Najstarszych, żywcem obdzieranie ze skóry czy też zniewolenie dusz było dość creepy.
Opowieść sama w sobie prosta, klimatyczna, choć nieco płaskawa i niewykorzystana do końca.
Ale może taka miała być.
Nie wszystko musi być horrorem.
A mogłoby ;)
Co do dystopii - jest ona tak nikłym tłem, że właściwie nie warto o tym wspominać. Nie zrobiłoby powieści żadnej różnicy, gdyby jej nie było.
Polecam, czytało się dobrze, choć chwilami irytująco.
MOJA OCENA: 7/10
Kto zakochał się w voodoo z Harry'ego Angela, ten polubi tą historię.
I choć nie jest ona stricte o voodoo, to jest o jej karaibskiej odmianie: obeach ("system wierzeń praktykowanych wśród ludności murzyńskiej Karaibów, głównie Indii Zachodnich, charakteryzujący się wiarą we wróżby i magiczne obrządki").
Nie jest to też groza, choć mogłaby nią być z powodzeniem, gdyby autorka popłynęła z troszkę inną falą...
Tu bardziej chodzi o przedstawienie kultury i wierzeń afro-karaibskich, z elementami tubylczego folkloru. Bardziej przypominało to przypowieść, niż horror, chociaż nawiedzenia przez duchy Najstarszych, żywcem obdzieranie ze skóry czy też zniewolenie dusz było dość creepy.
Opowieść sama w sobie prosta, klimatyczna, choć nieco płaskawa i niewykorzystana do końca.
Ale może taka miała być.
Nie wszystko musi być horrorem.
A mogłoby ;)
Co do dystopii - jest ona tak nikłym tłem, że właściwie nie warto o tym wspominać. Nie zrobiłoby powieści żadnej różnicy, gdyby jej nie było.
Polecam, czytało się dobrze, choć chwilami irytująco.
MOJA OCENA: 7/10
PRZECZYTAJ FRAGMENT!
BRAK
***
Bogaci i uprzywilejowani porzucili centrum miasta, otoczyli je barykadą drogowych blokad i pozostawili na pastwę losu. Ci, którzy tam pozostali, siłą rzeczy na nowo odkrywają zapomniane sposoby na przetrwanie uprawę roli, handel wymienny, zielarstwo. Okazuje się jednak, że możni tego świata potrzebują teraz plonu ludzkich ciał, żerują więc na bezbronnych mieszkańcach ulic. Kiedy już nie ma dokąd się zwrócić, młoda kobieta musi otworzyć się na starożytne prawdy, wieczyste potęgi i tragiczną tajemnicę, która spowija jej matkę i babkę Musi wejść w targi z bogami i dać życie nowym mitom. Czarnoskóra Nalo Hopkinson, uczestniczka warsztatów Clarion, dotąd wiodła życie w kilku częściach świata, dzięki czemu nasiąkła tradycją opowieści wyrażających doświadczenia wszystkich tych, którzy na własnej ziemi czują się obcy. Jej powieść otrzymała nagrodę Locusa , wygrała również konkurs wydawnictwa Warner na najlepszą powieść fantasy.
AUTOR
↓
