Las Sharon Gosling
"Wicher dmie. Las ryczy.
Śnieg gęstnieje.
Niech pieśń nas prowadzi.
"Tak", mówią drzewa.
"Nie zgubiliście się.
Jesteście nasi.
Jesteście nami.
A my nie wybaczamy."
Wyśmienita powieść!!!!
Połączenie Lśnienia z pradawnymi wierzeniami, klaustrofobiczną atmosferą rezydencji w środku pradawnego lasu i zamkniętej w pułapce rodziny z demoniczną służącą. Lektura mocno w stylu noir, przerażająca.
A zakończenie?
MISTRZOSTWO ŚWIATA!
Jestem zachwycona i zawiedziona tylko zbyt krótką ilością stron... Fenomenem tej powieści jest również fakt, że narratorem jest nastoletni chłopak. Sztuką jest osiągnąć taki klimat grozy, opisany słowami prawie dzieciaka jeszcze. A może na tym polega sukces tej opowieści...?
Skrócik.
Rodzina. Przeprowadzka. Las. Izolacja. Zima. Mitologia. Strach.
Młody narrator i jego rodzice porzucają dotychczasowe życie w Sztokholmie i przeprowadzają się do rezydencji w Norrbotten, znajdującej się w najbardziej wysuniętej na północ części Szwecji, w obszarze ciężkiego zimowego klimatu, w sam środek pradawnych lasów tajgi.
Po przybyciu na miejsce okazuje się, że nie są sami. W rezydencji przebywa młody nauczyciel, entuzjasta ekologii wraz z liczną grupą dzieciaków, które uświadamia o ekologicznym znaczeniu lasów.
Przebywa też w niej stara służąca, mieszkająca tam od wieków.
Dorotea.
Nowo przybyła rodzina zostaje ostrzeżona przez młodego nauczyciela, że jeśli kiedykolwiek spróbują zmienić środowisko, wyciąć drzewa - las się zemści.
Racjonalne podejście jednak zwycięża i ostrzeżenia nauczyciela zostają zignorowane.
Kiedy jednak grupa kursantów opuszcza budynek, w ostatniej chwili przed wielką śnieżycą, wszystko okazuje się jednak już mniej racjonalne.
Bardziej tajemnicze i przerażające.
W rezydencji zostają 3 osoby.
I Dorotea.
Czy legendy i bajdurzenia młodego nauczyciela okażą się prawdą?
Czy rodzicom i chłopcu grozi śmiertelne niebezpieczeństwo?
Kim tak naprawdę jest stara pokojówka?
I czym są varulvy...?
POLECAM BARDZO!!!
MOJA OCENA: 9/10
Śnieg gęstnieje.
Niech pieśń nas prowadzi.
"Tak", mówią drzewa.
"Nie zgubiliście się.
Jesteście nasi.
Jesteście nami.
A my nie wybaczamy."
Wyśmienita powieść!!!!
Połączenie Lśnienia z pradawnymi wierzeniami, klaustrofobiczną atmosferą rezydencji w środku pradawnego lasu i zamkniętej w pułapce rodziny z demoniczną służącą. Lektura mocno w stylu noir, przerażająca.
A zakończenie?
MISTRZOSTWO ŚWIATA!
Jestem zachwycona i zawiedziona tylko zbyt krótką ilością stron... Fenomenem tej powieści jest również fakt, że narratorem jest nastoletni chłopak. Sztuką jest osiągnąć taki klimat grozy, opisany słowami prawie dzieciaka jeszcze. A może na tym polega sukces tej opowieści...?
Skrócik.
Rodzina. Przeprowadzka. Las. Izolacja. Zima. Mitologia. Strach.
Młody narrator i jego rodzice porzucają dotychczasowe życie w Sztokholmie i przeprowadzają się do rezydencji w Norrbotten, znajdującej się w najbardziej wysuniętej na północ części Szwecji, w obszarze ciężkiego zimowego klimatu, w sam środek pradawnych lasów tajgi.
Po przybyciu na miejsce okazuje się, że nie są sami. W rezydencji przebywa młody nauczyciel, entuzjasta ekologii wraz z liczną grupą dzieciaków, które uświadamia o ekologicznym znaczeniu lasów.
Przebywa też w niej stara służąca, mieszkająca tam od wieków.
Dorotea.
Nowo przybyła rodzina zostaje ostrzeżona przez młodego nauczyciela, że jeśli kiedykolwiek spróbują zmienić środowisko, wyciąć drzewa - las się zemści.
Racjonalne podejście jednak zwycięża i ostrzeżenia nauczyciela zostają zignorowane.
Kiedy jednak grupa kursantów opuszcza budynek, w ostatniej chwili przed wielką śnieżycą, wszystko okazuje się jednak już mniej racjonalne.
Bardziej tajemnicze i przerażające.
W rezydencji zostają 3 osoby.
I Dorotea.
Czy legendy i bajdurzenia młodego nauczyciela okażą się prawdą?
Czy rodzicom i chłopcu grozi śmiertelne niebezpieczeństwo?
Kim tak naprawdę jest stara pokojówka?
I czym są varulvy...?
POLECAM BARDZO!!!
MOJA OCENA: 9/10
PRZECZYTAJ FRAGMENT!
***
Przeprowadzka ze Sztokholmu na plantację choinek na północy Szwecji jest beznadziejna sama w sobie, ale kiedy śnieg zaczyna padać wcześniej niż zwykle i odcina dostęp do reszty świata, robi się jeszcze gorzej.
W starym lesie czają się postacie, które zbliżają się do odciętego od cywilizacji domku. Jedynym co oddziela mieszkającą w nim rodzinę Stombergów od złowrogich istot są ściany. W obliczu niebezpieczeństwa, które w każdej chwili może uderzyć, coraz trudniej jest odróżnić rzeczywistość od iluzji. Przed Stombergami naprawdę stoi trudne zadanie – pozostać przy zdrowych zmysłach i przetrwać tę pełną mroku zimę.
